Basia oczami Nauczycielki terapeutki

Ocena efektywności prowadzonej pracy rewalidacyjno-wychowawczej.

Praca rewalidacyjno-wychowawcza po roku szkolnym 2014/2015 zaowocowała coraz lepszym poznaniem dziecka, jego faktycznych możliwości i ograniczeń, które występują na co dzień. Dzięki obserwacji dziecka —mimiki twarzy, uśmiechu, płaczu, napięcia ciała i odruchów można dowiedzieć się, o potrzebach i stale modyfikować i dostosowywać zajęcia.

1. Rozwój społeczny.

Podstawą wszystkich działań było nawiązanie pozytywnego emocjonalnego kontaktu z dzieckiem, co też się szybko udało. Basia zaakceptowała nauczyciela, cieszy się gdy przychodzi i chętnie zostaje pod jego opieką. Na niektóre rzeczy pozwala tylko na zajęciach np. słucha muzyki, obcuje z nią, „tańczy” i bawi się przy różnych dźwiękach.

„Ćwiczy” rączkami i nóżkami, ucieka przebierając, machając i tupiąc nóżkami i piętami, śmieje się przy tym „całym ciałem”. Pozwala na dotykanie siebie, zabawy paluszkowe, masażyki.Bardzo się cieszy z aprobaty dorosłych, pochwał i komplementów. Potrafi też szybko się gniewać i obrażać, jak tylko coś jest nie po jej myśli. Szybko przechodzi ze stanu smutku do radości i na odwrót.

Basia potrafi wystraszyć się „drobiazgami”, boi się obcych ludzi. Rozpoznaje znane osoby, reaguje radością, gdy ich zobaczy. Poznaje osoby po głosie. Reaguje niezadowoleniem, gdy ktoś się od niej oddala. Jej koncentracja uwagi i aktywność zależą od samopoczucia w danym dniu. Czas zajęć wykorzystuje maksymalnie. Zachęcana i pobudzana, potrafi się długo skoncentrować na danej pracy np. plastycznej, czy też słuchać czytanych książeczek. Każda czynność jest wykonywana razem z dzieckiem.

Bardzo lubi spacery po lesie, parkach, jest bardzo ciekawa otaczającego ją świata.

2. Percepcja wzrokowa.

Potrafi przez dłuższy czas skoncentrować wzrok na różnych przedmiotach i wykonywanych czynnościach. Zauważa przedmioty znajdujące się w coraz dalszej odległości. Podąża wzrokiem w różnych kierunkach.

Przygląda się z ciekawością i zainteresowaniem na wiele przedmiotów. Wyszukuje wzrokiem rzeczy, o które jest poproszona. Przygląda się na zawieszone ruchome rzeczy. Dostrzega różnice w mimice tej samej twarzy. Kierując wzrok dokonuje wyborów, dzięki czemu może decydować np. o tym, w co będzie ubrana lub czym chce się bawić.

3.Percepcja słuchowa.

Jest bardzo czujna na dochodzące do niej dźwięki z otoczenia. Reaguje na dźwięki o różnym natężeniu. Lokalizuje źródło dźwięku. Skupia uwagę na dźwiękach dobiegających z różnych stron. Oswaja się z nowymi dostarczanymi bodźcami dźwiękowymi. Zwraca uwagę na intonację, tempo i natężenie dźwięku.

Lubi gdy się do niej mówi używając wyrazów dźwiękonaśladowczych, wymawiania w różny sposób, używania różnych odgłosów. Słucha czytanych książeczek wspartych ilustracjami. Na zajęciach słucha różnego rodzaju muzyki, uczestniczy w zabawach przy niej.

Poznała instrumenty muzyczne- grzechotki, dzwonki, trójkąt, tarkę oraz niekonwencjonalne instrumenty. Przy pomocy nauczyciela wydobywa z nich dźwięki- uderza, potrząsa, dotyka. Poza zajęciami nie lubi muzyki ani śpiewania przy niej. Ma ulubione wierszyki .

4. Rozumienie mowy.

Reaguje na swoje imię. Wie kogo oznacza słowo: mama, tata, ciocia, babcia, dziadek. Wykonuje proste polecenia typu: popatrz na mnie, prostuj nóżki. Rozumie nazwy różnych przedmiotów, zwierzątek, zabawek. Zwraca uwagę na ton głosu jakim się do niej zwraca.

5. Motoryczność mała i duża.

Wzmożone napięcie mięśniowe utrudnia działania dziecka. Basia reaguje na dotyk drobnymi nieskoordynowanymi ruchami ciała. Zaciska dłonie i stawia opór przy ich otwarciu. Większość czasu dziewczynka znajduje się w pozycji leżącej, inna pozycja powoduje kaszel i problemy z połykaniem śliny.

Leżąc wyciąga rączki w różne strony i często udaje jej się coś złapać lub przewrócić, co wywołuje w niej radość. Paluszki też wpadają do buzi i wtedy są mocno przygryzane.

Basia dobrze tolerowała program wprowadzający M.Ch.Knillów-poddawała się ćwiczeniom. Bierne ćwiczenia kończynami dziecka, przyczyniają się do ćwiczenia mięśni, poznawania schematu własnego ciała i dostarczaniu dziecku przyjemności. Lubi zabawy muzyczno-ruchowe. „Daje” rączki do zabawy, można je masować, głaskać, machać nimi, klaskać, dotykać innych części ciała lub różnych przedmiotów. Jest systematycznie wdrażana do działania.

Zabawy paluszkowe wywołują od razu poczucie radości. Wkładane ma przedmioty do dłoni, dotyka przedmiotów o różnych fakturach, kształtach, wielkościach. Nakierowaną rączką udaje się uchwycić jakiś przedmiot, zacisnąć pięść i przenieść go w inne miejsce rozluźniając dłoń. Pozwała też na zabawy nóżkami- głaskanie, zginanie, tupanie, unoszenie.

Basia bardzo polubiła prace plastyczne, przy czym cały czas uaktywniają się jej rączki. Współdziałając z nauczycielem-trzyma narzędzia plastyczne, maluje, rysuje, rwie papier, składa kółeczka origami, smaruje klejem, ugniata plastelinę. Przy każdej czynności, nauczyciel wkłada przedmiot w rączkę dziecka i przytrzymując rękę, wspólnie wszystko wykonują.

Umożliwione jest dokonywanie wyboru i podejmowanie decyzji. Zawsze dokonuje wyborów np. koloru kredki, czym będzie malowała i jak jej praca ma wyglądać. Bardzo cieszy się z efektów swojej pracy.

 Wnioski.

Indywidualne oddziaływania muszą być dostosowane odpowiednio do samopoczucia, możliwości i potrzeb dziecka. Treści zajęć muszą być związane z tym, co dziecku bliskie i łubiane. Bazować na czynnościach prostych, znanych i akceptowanych przez dziecko.

Należy wzmacniać aktywność, wzbudzać motywację, rozwijać i podtrzymywać zainteresowanie otaczającym światem, oraz kształtować poczucie sprawczości. Włączać przez wszelkie formy aktywności.

Dzięki nieustającej opiece pielęgnacyjnej, miłej i serdecznej atmosferze panującej wokół dziecka, kochającym rodzicom – Basia ma szansę na ciągły rozwój w miarę swoich możliwości.